Κίσσαβος, το Όρος των Κελλίων όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι, φιλοξενεί συνολικά 12 μοναστήρια.

Το Ασκηταριό της Αγίας Παρασκευής στο Ομόλιο χρονολογείται από την παλαιολόγεια περίοδο και είναι διαμορφωμένο σε φυσικό κοίλωμα βράχου, στα όρια της αρχαίας πόλης Ομολίου.

Η μονή του Αγίου Δημητρίου, στο χωριό Στόμιο, χρονολογείται από τον 16ο αι.. Ανασκαφές που έγιναν στον τόπο έδιξαν πως είναι χτισμένο πάνω σε παλαιότερη μονή του 12ου αι., η οποία αποδίδεται στην Παναγία. Το καθολικό του σημερινού ναού είναι μεγάλος ναός αθωνίτικου τύπου. Σώζεται επίσης πλήθος βυζαντινών γλυπτών.

Στο Κόκκινο Νερό, στον δρόμο για την Πλατιά Άμμο, σώζεται βυζαντινός ναΐσκος, ο οποίος αποτελούσε καθολικό μονής. Εξωτερικά διαθέτει τρεις τρίπλευρες κόγχες και είναι χτισμένος με το πλινθοπερίκλειστο σύστημα.

Δίπλα στο ρέμα του Κόκκινου Νερού ανασκάφηκε μεγάλος βυζαντινός ναός, σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο. Χρονολογείται από τον 12ο αι. Το ιερό σώζεται σε ύψος και διατηρεί τη χαρακτηριστική βυζαντινή δόμηση «της κρυμμένης πλίνθου», ενώ στο νάρθηκα υπήρχαν κτιστοί τάφοι, προφανώς επώνυμων ιερωμένων. Γύρω από το ναό σώζονται ερείπια κτισμάτων, που δείχνουν ότι στο χώρο λειτούργησε βυζαντινή μονή.

Στην θέση Μονόπετρα της Κουτσουπιάς, όπου φτάνει κανείς μετά από πορεία 5 λεπτών από την παραλία της Κουτσουπιάς, ανασκάφηκε μέσα στο δάσος αξιόλογη μονή του 12ου αι. Σώζεται επιμήκης ναός που καλυπτόταν με καμάρα, ενώ ο νάρθηκας διέθετε αρκοσόλια που περιείχαν ταφές. Υπάρχουν τα ίχνη του περιβόλου με τα κελλιά, ενώ στη ΒΔ. γωνία βρέθηκε καλοκτισμένο ισχυρό κτίριο, που ταυτίσθηκε με ληνό (το πατητήρι της μονής).

Στην Παλιουριά έχει βρεθεί μεγάλο κτίριο του 12ου αι., που αποτελούσε μέρος εγκατάστασης ληνών. Σε κτήμα της περιοχής βρέθηκε μεγάλη βυζαντινή μονή, από την οποία προέρχεται εντυπωσιακό μαρμάρινο υπέρθυρο, που φυλάσσεται στη Συλλογή Αγιάς.

Στο ακρωτήριο Δερματάς έχει βρεθεί μοναστικό συγκρότημα του 12ου αι., με ναό, οχυρωματικό περίβολο και πλήθος κτισμάτων. Ο ναός είναι μονόχωρο κτίσμα με νάρθηκα και παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα να διαθέτει δύο καμαροσκέπαστους χώρους κάτω από το ιερό.

Στο δρόμο που οδηγεί από την Αγιά στα παράλια του νομού, βρίσκεται η μονή των Αγίων Αναργύρων, η οποία χρονολογείται από το 1588. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι ο διώροφος οχυρωματικός πύργος με χαμηλό θόλο, ο οποίος και περισώζεται. Είναι μονόχωρη ξυλόστεγη βασιλική και οι περίτεχνες τοιχογραφίες της ανάγονται χρονικά στο 17ο αιώνα, περίοδο που έγινε και η ανακαίνισή της.

 Τελευταία ανακαινίστηκε το 1995. Πολύ κοντά στη μονή, στα κοιλώματα ενός ψηλού βράχου, σώζονται τα δύο ασκηταριά από το 12ο αι. με αγιογραφίες πάνω στον βράχο. Μπορείτε να δείτε από κοντά τα ασκηταριά, ανεβαίνοντας την πέτρινη και λαξευμένη στο βράχο σκαλωσιά. Το δάσος γύρω από το μοναστήρι είναι οργανωμένο ως χώρος αναψυχής.

Στο όρος Κούτζιμπος σώζονται ερείπια από πλήθος μοναστηριών. Ευρήματα από την περιοχή εκθέτονται στην Βυζαντινή Συλλογή Αγιάς.

Πάνω από την Βελίκα, βρίσκεται η μονή του Ιωάννου του Θεολόγου, ένα αξιόλογο αρχιτεκτόνημα, τύπου σταυροειδούς εγγεγραμένου με τρούλο. Κτίσθηκε το 1851 και αγιογραφήθηκε το 1857. Υπήρξε το μεγαλύτερο μοναστήρι της ευρύτερης περιοχής και διέθετε μεγάλη κτηματική περιουσία.

Στην δυτική άκρη της Βελίκας, βρίσκεται ο μοναδικός βυζαντινός ναός της περιοχής που σώζεται ακέραιος, από τον 12ο αι. Είναι μονόχωρος καμαροσκέπαστος ναός και διαθέτει τοιχογραφίες του 16ου αιώνα στο ιερό.

Ανάμεσα στους οικισμούς Σωτηρίτσας και Μελιβοίας, σώζεται βυζαντινό ναΐδριο, το οποίο είναι χτισμένο με βυζαντινά υλικά παρμένα από παρακείμενη μονή και εντοιχισμένα βυζαντινά γλυπτά.